bunu 3 gün önce bir mezarlıkta okudum. dua gibi doladım dilime. sonra baktım ve öğrendim ki
Nietzsche Ağladığında kitabında da buna benzer bir söz varmış. "Ölümün son iyiliği, bir daha ölümün olmamasıdır" Ben yine de Mehmet abinin versiyonunu sevdim.
Mehmet Koca'nın mezarında yazıyordu. Ölmeden önce kaç kere öldü merak ettim, soramadım. Son seferi acıtmamıştır inşallah dedim sadece. Burada da anmak istedim çünkü, o gün o mezarlardan birinde yattığımı aklıma getirdiğimde bile titredim. İnsanların üzerime basıp geçeceği sıradan ve unutmuş bir toprağa dönüşme fikri beni korkuttu. Mehmet abiyi de korkuttu mu bilmiyorum ama adının anılmaya değer olacağını biliyorum.
Hiçliğe karışmış olsa bile saygı duyulmaya değer biri çünkü herkes öyledir.